Η Άθληση αποτελεί
ασχολία μεγάλου ποσοστού του πληθυσμού. Ατυχώς, κατά τη διάρκεια της
δραστηριότητας συμβαίνουν και τραυματισμοί.
Συνήθως
τραυματίζεται το μυο-σκελετικό σύστημα, αλλά επηρεάζεται ταυτόχρονα και η
ψυχολογία του τραυματιζόμενου.
Στις αθλητικές κακώσεις περιλαμβάνονται:
Το Αιμάτωμα
H θλάση
H Εκδορά
Το Διάστρεμμα και η ρήξη συνδέσμου
Το αίμαρθρο
Το ύδραρθρο και το εξάρθρωμα προκειμένου για αρθρώσεις
Το κάταγμα
Η κλινική
εικόνα εξαρτάται από την ένταση του τραυματισμού και το τμήμα του μυοσκελετικού
συστήματος που τραυματίζεται.
Οι συνήθεις εκδηλώσεις είναι: πόνος,
οίδημα της περιοχής, αιμάτωμα, δυσκολία στη βάδιση ή δυσχέρεια στη χρήση των
χεριών, ή τέλος αδυναμία μετακινήσεως σε περίπτωση κατάγματος.
Η κλινική
εικόνα εξαρτάται από την περιοχή στην οποία εντοπίζεται η κάκωση.
Εάν αφορά τένοντα ή μύες τότε
δυσχεραίνεται η αντίστοιχη κίνηση, υπάρχει διόγκωση στην περιοχή ή εντύπωμα εάν
πρόκειται περί ρήξεως, και βεβαίως η κίνηση είναι δυσχερής ή αδύνατη.
Στην περίπτωση που προκύψει τραυματισμός της
αρθρώσεως, τότε διογκώνεται λόγω συλλογής υγρού ή αίματος και η κίνηση
δυσχεραίνεται.
Στην περίπτωση κατάγματος,
παρατηρείται διόγκωση και παραμόρφωση στην περιοχή, Η κίνηση είναι συνήθως
δυσχερής ή αδύνατη και επώδυνη.
Οι
συνδεσμικές κακώσεις της ποδοκνημικής αποτελούν την συχνότερη μορφή
τραυματισμών στους αθλητές και των εν γένει αθλούμενων και είναι γνωστές ως
διαστρέμματα του αστραγάλου.
Οι χρόνιες
βλάβες με μόνιμη κι έντονη αστάθεια αντιμετωπίζονται χειρουργικά με την μέθοδο
της αρθροσκόπησης ενώ εκείνες των
συνδέσμων αντιμετωπίζονται με ανοικτές επεμβάσεις και τεχνικές ανάλογα με το
εύρος της βλάβης.
Οι
τραυματισμοί στον αθλητισμό, συνήθως, είναι επώδυνοι και αρκετά τακτικοί, με
τον χρόνο θεραπείας να ποικίλει ανάλογα με την φύση και την έκταση του.
Ο πλέον
συνηθισμένος τραυματισμός είναι εκείνος που συμβαίνει όταν ξαφνικά τεντώσουμε
ένα μυ πέρα από το επίπεδο ελαστικότητάς του, που μπορεί να συμβεί κατά την
διάρκεια οποιουδήποτε αθλήματος, αλλά ακόμα και στην καθημερινότητά μας, χωρίς
να είμαστε αθλητές υποχρεωτικά.
Αμέσως μετά τον τραυματισμό υπάρχει
έντονος και άμεσος πόνος.
Ο αρχικός οξύς πόνος μπορεί να δώσει τη θέση του σε έναν
πιο δυνατό και ρυθμικό πόνο (σουβλιές) με την τραυματισμένη περιοχή να είναι
ευαίσθητη στην κίνηση και στο άγγιγμα γεγονός που θα επηρεάσει την φυσιολογική
κίνηση του σώματός σας.
Για τη σωστή
αντιμετώπιση, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η σωστή διάγνωση.
Μετά από
έναν οξύ τραυματισμό οι βασικές αρχές θεραπείας είναι:
η ανάπαυση
η
παγοθεραπεία
η ελαστική
περίδεση
η ανύψωση
του τραυματισμένου σκέλους
Η παύση των
αθλητικών δραστηριοτήτων συνιστάται μέχρι ο ορθοπεδικός να κάνει διάγνωση του
προβλήματος.
Μετά την
διάγνωση ακολουθεί η εξατομικευμένη αντιμετώπιση του προβλήματος. Στην
περίπτωση που αποτύχει η συντηρητική αντιμετώπιση και ανάλογα με το βαθμό της
κάκωσης, την άρθρωση την οποία αφορά, το σύνδεσμο ή τον τένοντα που έχει
υποστεί κάκωση και
την αστάθεια ή αδυναμία την οποία προκαλεί, μπορεί να κρίνεται απαραίτητη η χειρουργική επέμβαση.
Οι πιο
εξελιγμένες αρθροσκοπικές τεχνικές και οι τεχνικές ελάχιστης επεμβατικότητας,
συμβάλλουν στην εξειδικευμένη αντιμετώπιση και την ταχύτερη επάνοδο στις αθλητικές
δραστηριότητες.
Αφορούν στους μύες, πρόκειται για μυικές θλάσεις,
Αφορούν στους συνδέσμους, πρόκειται για διαστρέμματα, με μερική ή πλήρη ρήξη των συνδέσμων.
Εντοπίζονται στους τένοντες, είναι οξείες ή χρόνιες τενοντίτιδες και ρήξεις των τενόντων,
Αφορούν στον αρθρικό χόνδρο, είναι χονδροπάθεια που κυμαίνεται από χονδρομαλάκυνση μέχρι και πλήρη ρήξη αυτού.
Έχουν να κάνουν με τα οστά, είναι τα οστικά οιδήματα, τα κατάγματα και τα κατάγματα από κόπωση.
Άλλες συχνές κακώσεις είναι η ρήξη μηνίσκου στο γόνατο, το σύνδρομο λαγονοκνημιαίας ταινίας και η περιοστίτιδα.
Ο όρος ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΚΑΚΩΣΕΙΣ περιγράφει τους τραυματισμούς εκείνους
που συμβαίνουν κατά
τη διάρκεια
αθλητικών δραστηριοτήτων είτε σε επαγγελματικό επίπεδο άθλησης είτε σ'
ερασιτεχνικό.
Συνήθως
είναι το αποτέλεσμα ατυχημάτων είτε λόγω λανθασμένης προπονητικής τακτικής,
είτε κακής χρήσης των ειδικών προστατευτικών μέτρων.
Χωρίζονται
σε οξείες, χρόνιες και σε κακώσεις από υπερχρήση.
Αφορούν
συχνότερα τους μύες, τους τένοντες, τα οστά, τους συνδέσμους και τον αρθρικό χόνδρο.
Για έναν
επαγγελματία αθλητή αυτό μπορεί να σημαίνει την απώλεια μιας ή περισσότερων
προπονήσεων, την αδυναμία συμμετοχής του σε ένα αγώνα ή ακόμα και τη στέρηση
ενός καλύτερου συμβολαίου.
Για έναν ερασιτέχνη αθλητή μια αθλητική κάκωση
σημαίνει συνήθως την αποχή του για ορισμένο χρονικό διάστημα από το αγαπημένο
του άθλημα.
Στην πραγματικότητα οι αθλητικές κακώσεις δε
συμβαίνουν μόνο σε αθλητές αλλά είναι δυνατόν να συμβούν και σε άτομα της καθημερινότητας.
Πως προλαμβάνονται οι Αθλητικές κακώσεις;
Η σωστή
πρόληψη έχει ως βασικότερη προϋπόθεση κυρίως τη γνώση του προβλήματος και των
αιτίων πρόκλησής του.
Στη σωστή πρόληψη πρέπει να συμβάλλουν ο αθλητής όσο και
ο προπονητής, καθώς και ο ιατρός-ορθοπεδικός. Η καλή φυσική κατάσταση (υγιεινή
διατροφή, μυϊκή ενδυνάμωση), η σωστή προπόνηση (προθέρμανση και αποθεραπεία σε
κάθε αθλητική δραστηριότητα) θα
ενισχύσουν
την ελαστικότητα των μυϊκών ινών αποτρέποντας πιθανές κακώσεις μαλακών μορίων. Επίσης, ο κατάλληλος εξοπλισμός
(π.χ. ειδικά παπούτσια), καθώς και η τήρηση των κανόνων ασφαλείας συμβάλλουν
στην αποφυγή των αθλητικών κακώσεων.